İnsanlar gördüm soluk yüzlü.
Yorgun düşmüş çekik gözlü.
Ezilmişler belli yüzlerinde,
Kimi dertli kimi hüzünlü...
Kimi köle olmuştur işine.
Kimi ekmek alamaz eşine.
Kimi ezilir çöker gider,
Daha değmeden yirmi beşine...
Kiminin ekmeği çoktur yer şişer.
Kimine yalnız seyretmek düşer.
Kiminin yatağı yorganı yok,
Kimi altına kuş tüyü döşer.
Adaletimiz çarpık yürüyor.
Kimi tok, kimi aç ölüyor.
Şahin der insanlık bozuldu,
Toklar açları sömürüp eziyor.
Kayıt Tarihi : 20.2.2022 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
02 / 04 / 1990
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!