İnsanlar Şiiri - Osman Bulut

Adım adım yaklaşmakta ölüme,
Hayatın peşinde koşan insanlar…
Takılır, gelince o son bölüme
Binlerce tepeyi aşan insanlar…

Eş, dost bir cenaze namazı kılıp
Sıra bekler bir kenara çekilip.
Azrail’in çelmesine takılıp
Kalkamaz toprağa düşen insanlar…

Gönül boşa gurur ile doluyor
Toprak o havayı er geç alıyor.
Bedenden geriye kemik kalıyor
Bilmez mi kabarıp şişen insanlar…

Ta “Kalu Bela”da girdin sıraya,
Kaderin bu; yorma şansa kuraya.
Kendisini yakıştırmaz oraya
Kardeşine mezar deşen insanlar…

Fayda vermez; teselliler, uğraşlar
Yükselir ağıtlar, dökülür yaşlar.
Gün gelir feryada, figana başlar
Düğünde, bayramda coşan insanlar…

Amenna! Allah’tan hayır ile şer,
“Vel ba’sü badel mevt” elbet mukadder.
“O’ndan geldik O’na dönüyoruz” der
Sabırla yoğrulup pişen insanlar…

Rabbime çok şükür; sıhhat yerinde
Duam o ki kaybolmasın yarin de.
Tadacak ölümü günün birinde
Osman gibi aklı şaşan insanlar…
19/03/2012