İnsanlar Şiiri - Sedat Kocabey

İNSANLAR

Ne selam veren var ne hatır soran
Kibirle nefretle doldu insanlar
Yaralı bir kalbi çıkmıyor saran
Kadir kıymet bilmez oldu insanlar

Tok açın halinden anlamaz elbet
Kurbandan kurbana garibana et
Bunca dert çileye kolaysa sabret
Genç yaşta sardı soldu insanlar

Komşuydu komşunun külüne muhtaç
Düşeni görme hiç arkanı dön kaç
Sevgiydi her derdin çaresi ilaç
İçmeden kafayı buldu insanlar

Vay ağam vay paşam önünde sıra
Bin türlü hileyle çekilir kura
Çok yakında üfler İsrafil sur’a
Oysa yaratılmış kuldu insanlar