İnsanlar Şiiri - Abdülhak Şinasi Hisar

İnsanlar, birbirlerinden uzun mesafelerle ayrılmış yıldızlar gibi,
kendi hususi boşlukları içinde dönen, hepsi yalnız,
hepsi mahrem ve başkalarına kapalı birer dünyadır.
Bir yıldız sönünce ondan uzaktakiler bir şey duymaz.
Herkes ancak biraz kendi komşusuyla meşgul olur.
Herkes ancak bir iki düşman için kin,
ancak üç dört dost veya akraba için haset veya
muhabbet ve ancak beş altı vücut ve ruh için bir zaaf,
bir temayül veya bir aşk duyar ve beşeriyetin
üst tarafı bize tamamen yabancı gibi karanlık kalır.