Bir yağmurun yağışındaki, gökten yere düşen damlanın rüzgara bıraktığı kendi kaderi gibi…
Oysa kader, idrakin zihinden yapıcı müspete vurduğu hakikat mührü olmalı…
Yağmur damlasının yere iniş seyahati, düşündükçe çok tuhaf…
Kendini rüzgarın kollarına bırakmış…
Acaba hangi susuz yaprağa derman olacak kim bilir…
Hayatta böyle…
Var oluştan itibaren, önce toprakta dört, sonra rahimde ‘’BİR’’…
Doğana kadar kader ve sürecimiz ‘’BİR’’in takdirinde…
Ya sonra…?
Bir çığlıkla geliriz rüya dünyaya…
Ve kaderimizi belirlemek için uğraşmak yerine, yaşayışımızı çizecek biz gibi fanilere veririz ‘’BİR’’in emanet ettiği aklı…
Sonra da, savruluruz suni rüzgar üreten bir yelpazenin kanat uçlarından fırlayan yalancı rüzgarlar ile, sağdan sola, soldan sağa…
Oysa emanet edilen bizlere ‘’Tesadüfle’’ değil,…
Takdirle…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 19:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!