İnsanlar Şiiri - Hamiş Mustafa

Anlayamadım bu insanlar nasıldır,
Yüzüne gülüp arkandan sayandır,
Elindeki ekmeği alıp kaçandır,
Anlayamadım insanları.

İyi gününde yanında dolaşanlar,
Seni ondan bundan kapışanlar,
Dost olmak için yarışanlar,
Anlayamadım insanları.

Bir birleriyle düşman olanlar,
Ondan bundan kalp kıranlar,
Yüzlerine bir zaman bakmayanlar,
Anlayamadım insanları.

Yaptıkları kötülükleri unutu verenler,
Yalan yanlış yere sövenler,
Düştüğn zaman arkandan gülenler,
Anlayamadım insanları.

Yalan yere kapını çalanlar,
İstemeselerde hal hatır soranlar,
Yoksulluğa düştüğün günü sayanlar,
Anlayamadım insanları.

Bir birlerini kıskanan kimileri,
Olmaz doğru yere yeminleri,
Sahte bakışla yüzüme gülenleri,
Anlayamadım insanları.

Mustafanın güveneçeği kimse kalmadı,
Sohbet edeçeği kişileri bulamadı,
İki yüzlü olanları yazmadı,
Anlayamadım insanları.

06 Ağustoz 2012