cenneti hayal edip,içinde yaşamaktan korkarım
çünkü hayallerimi kabusla boğacak ''insan'dır''.
özgür bir güvercin gibi uçmaktan korkuyorum
çünkü beni gök yüzünden aşağıya indirecek ''insan'dır''.
eğer bir aydınlık görürsem kimseye söyleyemem ve söylemeyin
çünkü gözümü kör edecek ''insan'dır''.
aşık olmaktan korkuyorum,
belirsiz bir aşk yüzünden kalbime ihanet eden ''insan'dır''.
bir çok kez ölümün arkasından koştum,
ölmek için ve ölümüde bana sevdiren ''insan'dır''.
''insan'' böyle mi olması gerek?
niye ''insan''lar böyle?
tövbe olsun bir daha dünyaya gelirsem...!
Kayıt Tarihi : 28.7.2018 18:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!