Karınlık ve sesiz
Huzur dolu o evler,
Kimsesiz.
Çocukların çırpınışlarıyle inleyen sokaklar,
Yalnız yine bu gece.
Kimsenin umursamadığı o insanlar,
Sesiz.
Her gün yeni bir ufukla açılan o gözler,
Kaboluyor sefaletlerde.
Yeni doğan insanlar günahkar orada
Yeni ölenler cennetlik
Kimsenin görmediği o yede
Bir umuda çıkıyor hayaller
Hayallerle gidilen umutta başlıyor
Umutsuzluk, mutsuzluk
Her gün doğan güneş
Yakıyor incinmiş vicutlarını
Ve her şeye ragmen herşeye şükrediyor
Bilinmeyen yerin insanları...
25.02.2009
Çarşamba
Kayıt Tarihi : 28.5.2009 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!