İnsan sandım, değer verdim.
Havan sandım, yem verdim.
En sonunda karar verdim
İnsan dışı insanlar...
Ağladılar, neşe verdim.
Üzüldüler, umut verdim.
En sonunda karar verdim
İnsan dışı insanlar...
Onlara ben, ömrümü verdim.
Onları ben, hep sevdim.
En sonunda karar verdim
İnsan dışı insanlar...
Saygı ve sevgi yok
Baktım düzeleni de yok
Hayvan olan insan ne çok
İnsan dışı insanlar...
Kayıt Tarihi : 25.11.2008 13:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Durmuş Ali Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/25/insanlar-114.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!