İnsanlar Şiiri - Halil Ahsen Turabi

İnsanlar, insanlar, insanlar kalabalıklar! ..
Mahkûma mahkûm olmuş, mahkûm ruhlu mahlûklar…

Biri yerde sürünür, diğeri para aklar.
Açtan asla anlamaz, tepede duran toklar.

Küçüğü masum olur, büyüğünde günahlar…
Her bedende bir âlem içinde bin sır saklar.

Kadını var pür endam, erkeği endama ram…
Cinsiyet pazarına mekan kurmuş çatlaklar.

Delisi sultan olmuş akıllıyı yönetir.
Kimse kimseye uymaz, ne başlar ne ayaklar…

Gencinde uçuk hayal, yaşlı hala tamahta…
Bir ömür çabuk biter, ne zaman doyacaklar?

Bir bilenedir sözüm; çaresizlerle doldu,
Yürümekle aşınmaz dediğiniz sokaklar.

Çare tükenmez elbet varsa var yoksa yoktur.
Paraya ilham oldu söylenen yuvarlaklar.

Cahili ilim satar, âlimin pazarında…
Doğru söyleme halil dokuzdan kovacaklar.

İnsana insan gibi değer veren çıkmazsa,
Artık hiç tütmeyecek sönen bütün ocaklar.

Bakın birbirinize aynı ruh, aynı beden…
Biz bize muhtaç iken, neden bu düşmanlıklar?

Gelin güzelliklere artık kucak açalım,
insanlar, insanlar, insanlar kalabalıklar! ..

Yazan : Halil Ahsen Turabi

(yazım tarihi: 19 / 08/ 2001)