İnsanı; insan olduğu için severim,
Kulak verip, dinleyeni severim,
İnsanla insan olanı severim,
İnsana insan gibi davrananı severim,
Uzakta bile olsa halini soranı severim.
Gözü kör, ayağı topal
Fakir-zengin benim için hiç fark etmez
İnsanla insansa severim.
İnsanın dışına bakanı değil
İnsanın içine bakıp; insanı insan gibi
Gerçekten seveni severim.
İnsanla; para-pul, şöhret
Heves ve zevk için değil;
Gün geçirmek için değil;
İnsan gibi temiz bir yüreğe sahip olanı severim.
Yüreğindeki işareti temiz olanı severim.
Her şeye inanıp kapılanları değil
Her pisliğe bulaşıp; iyisiyle kötüsüyle
Ben buyum diyeni değil
Temiz olmanın işareti yüreği olanı severim.
Beni, ben olduğum için beğeneni
Beni, ben olarak kabul edeni
Ki, beni bu halimle seveni severim
Çünkü ben:
İnsanla insan olanı severim
İnsanla insan olanı…
09.04.02
Sabır ÇelikKayıt Tarihi : 6.11.2011 22:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sabır Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/11/06/insanla-insan-olani.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!