İnsanız İşte Şiiri - Serap Atay

Doğarken
Küçücük bir melektik
Zamanla gelişip serpildik
Kimimiz şanslıydık
Kuş sütüyle beslendik
Kimimiz kadersizdik
Tahta zemindi ana kucağımız
Kuş tüyünden olmadı yatağımız
Alın yazımıza boyun eğdik
İnsandık,
İnsan olmayı öğrendik
Paylaştık lokmamızı
Arkadaş dost dedik
Sevdik birbirimizi
İnsandık
İnsanca davrandık
Yaşam zormuş, bazılarına
Sevgi öğretilmemiş ki onlara
Hoyrat ellerde, yaban büyümüş
Üstü çalı çırpıyla örtülmüş
Aç kalmış, açıkta kalmış
Sevmeyi öğrenmemiş
Paylaşmayı bilememiş
İnsan gibi yaşamamış
Peki, hangimiz insan
Hoşgörülü, sevgiyle, büyüyen mi?
Yoksa dayak yiyip
Sokaklarda yetişen mi?
Yanlış nerde acaba
İnsanız işte
İnsanca yaşıyoruz
Sevgisiz büyüyeni de
Asla kınamıyoruz
İnsanız, insanca yaşamayı öğreniyoruz.

9-8-2010