ilk ve son yolculuk bu
sancılı köprüsünde düşlerin
kutsanmak
bir kıyıdan ötekine
ırmağın iki yakasında gizlice
ileriye bakıyorum
“hiç” var
ötesi yok
var ile yok arası
tutunacak yeri kalmadı aklın
infazdan kararmış surlarda
atlılar koşturuyorum
terkten cezalı virane uğraklarda
nisyan ile doğduk
biliyoruz insanız biz
tohum gölgeye döl vermezken
hangi yazları sorarız
kimden?
geçmişe dair
buz kesmiş bir tarihten
masallar mı koşmalıyım şimdi
hızla eskitilmiş bir takvimden
(10 Mayıs 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 10.5.2003 10:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Naime Erlaçin](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/05/10/insaniz-biz.jpg)
sabrediyorum.Çıkmazlarımın ve çıkarlarımın farkında olarak ,her insan gibi yaşamımın sonlanacağı ve başka bir yaşama yol alacağım zamana kadar,kendimle,korkularımla,acılarımla mücadelemi sürdüreceğim.Kendime yaşanabilir ve yaşanması gereken ömrü en iyi bir şekilde şekillendirmek ve sona en az pişmanlıkla yaklaşmak için elimden geleni yapacağım.Her şeyin bir nedeni vardır ama her şeyin.. Neden yaşayamıyorum,niçin yaşıyorum,neden acı doluyum,neden mutluyum ve mutlu olmalı mıyım,razı olmalı mıyım bana biçilen hayata,sahtelikleri aşmak için ne yapmalıyım bunların peşinde olacağım.Şiir insan olmanın ve var olmanın zorluğunu ve varlığımızın üzerindeki bu yükün ağırlığını çok güzel dile getirmiş..Tebrikler Naime Erlaçin... İleriye bakıyorum 'hiç' lik yok,ötesi var mutlaka....
TÜM YORUMLAR (7)