İnsaniyet Şiiri - Ahmet Tuncer

Kalp kırıla sarıla büyüyor
Ömür aça sola geçiyor
Gönül ferman dinlemiyor
Dert bu;
Kapıdan kovsan, bacadan giriyor

Kalp düşe kalka büyüyor
Zaman ine çıka akıyor
Günler günleri kovalıyor
Aşk bu;
Kapıdan, pencereden bakıyor

Merhemimiz yok sürmeye
Ayranımız yok içmeye
Her şeyi de biliriz
Ah ne tuhaf halimiz!
Otuziki kısım tekmili birden,
İnsanız biz, insanız

Rehberimiz kargadan
Umudumuz kavgadan
Ne anlarız sevgiden
Her şeyi de biliriz
Ah ne tuhaf halimiz
Otuziki kısım tekmili birden,
İnsanız biz, insanız

Anahtarı yok ki açasın
Tokmağı yok ki vurasın
Kulpu yok ki tutasın
Kalp bu;
Ancak içerden açılıyor

Saati yok ki kurasın
Tarifi yok ki bilesin
Harcı yok ki karasın
Aşk bu;
Ne sihirdir, ne keramet

Merhemimiz yok sürmeye
Ayranımız yok içmeye
Her şeyi de biliriz
Ah ne tuhaf halimiz!
Otuziki kısım tekmili birden,
İnsanız biz, insanız

Rehberimiz kargadan
Umudumuz kavgadan
Ne anlarız sevgiden
Her şeyi de biliriz
Ah ne tuhaf halimiz
Otuziki kısım tekmili birden,
İnsanız biz, insanız