Herkes senden bir şey bekler ama kimse ne durumda olduğunu bilmez, çok güçlüsündür yada öyle olmak zorundasındır. Hayat bu en olmadık zamanını kollar yumruğunu indirmek için...
Kime güvendiysem güvencimi yıktı, kime
dayandıysam en ufak sarsıntıda yıkıldı, kime sarıldıysam bıraktı, kimi güldürdüysem ağlattı. İnsanlara fedakarlık yaptıkça onlar başıma kaktı. Duygusuzların dünyası duygusuzlara kalsın, akrabaların akrepliği, dostların sahteliği, sevgilinin küstahlığı yanlarına kâr kalsın...
Dost dediklerin en ihtiyaç olduğu zamanda neden bir el kesilir. Kimselere söyleyemezsin çoğu zaman, kötü olduğunu...
İşte o zaman kalbin sıkışır için daralır her nefeste değişir, hayata olan inancın zedelenir. İnsan içindeki umudunu yitirmek istemez, bir an dahi bir yanı buruk olsa da yine de bekler..
Bir arkadaş, dost, akraba ya da bir yâr gelse de yanındayım yalnız değilsin dese...
Ne demişti üstat "İnsan yalnız doğar yalnız ölür"müş doğum ve ölüm arasında hayatına dokunanlar tamamen hayal ürünüymüş.
Bu hayat, hayal kırıklığı hassas kalpli insanların mezarlığı....
Kayıt Tarihi : 23.3.2019 16:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!