Yaralar Sızladıkça Hatıralar Değer Kazanır.

Karşılıklı saygı, sevgi ve hoşgörü, insanlara verilen değerleri düzenleyen önemli bir yaşam anahtarı.
Saygı en yalın haliyle, karşıdakini tanıyıp, değer yargılarıyla muhasebe edip ona biçilen değerin bir ifadesidir.
Sevgi ise karşındakini değerli kılmak ve
onu önemsemektir.
Yetişme tarzımız ve kültürümüz bize saygı konusunda çeşitli çelişkileri miras olarak bırakmış ve karar almamızı güçleştirmiştir.
Biz herkesin düşüncesine saygı, büyüklerimize saygı, yaşama haklarına saygı vs. gösterelim diye bir çok haklarımızın yenip yok olmasına göz yummuşuzdur.
Size saygı duymayan, her seferinde sizi ezmek ve kullanmak için çaba gösteren birine nasıl saygı duyacaksın, duysan bile bunu kendine nasıl izah edeceksin?
Yaşamın gerçekleri zamanla size saygının, yanlışa toleranslı davranmak, görmemezlikten gelmek, katlanmak olmadığını öğretiyor. Saygının; kendi iç dünyamızda kendimiz ve çevremiz ile barışık, sevgi ve hoşgörü ikliminden beslenen farkındalık olduğunu anlayabiliyoruz.
Bu nedenle hümanizm ve evrensellik böyle kişiliklerde en büyük özelliktir.
Bu kişiler ön yargılı ve yargılayıcı olmazlar. Farklılığı zenginlik, saygıyı erdem ve paylaşmayı yaşamın en önemli unsuru olarak görürler.
Kendi düşünce ve yaşam tarzını önde tutan insanlarla da ortak bir alanda bulunamazlar.
Bununla beraber, karşısındaki insanın inancı ve düşüncesi ne olursa olsun, kendisine bir zarar gelmeyeceğine inandığı an onunla orta bir yolda buluşabilmenin yolunu ararlar.
Zaten ortada birbirini anlamak ve birlikte yaşamak için bir emek ve bir çaba yoksa, her hangi bir hedefe ulaşmak mümkün değildir.