İnsanın Yalnızlığı Şiiri - Bilal Yılmaz

Hüznüm,haykırışım,ağlayışım umrunda değil kimsenin,
Kimse duymuyor beni,
Tedavi edemiyor doktor yaralı kalbimi,
Kimsenin umrunda değilim.

Bir gemiye binsem yola çıksam,
Batsa en sonunda gemim,
Ne ağladıkları ben olurum,
Ne de yitip giden gençliğim.

Ben kimsenin umrunda değilim,
Onlar geminin parasını düşünürler,
Bu insanlar nedense beni hiç,
Hiç bir zaman sevmediler.