Eski toplumlar tapınak aracılığı ile ittifak kurmuşlardır. Meşruiyetliğin olumlanmasının anlamı, sosyal birlik döneminden beri, 'kutsal kılınan' bir sözlü yasa olma, özelliğini taşırdı. İttifak dönemlerinde de tapınakların bir kamu alanı olarak oluşmasıydı. İçinde henüz hiç ilah yoktur. Tapınaklar, çekimleyendi, birliği eksenleştirendi, ittifakı ilişkileri bağıtlayandı, ittifaklar arası yükümsel ürün ödeme ve ürünü takaslarının görüldüğü bir ortak alan yeriydi. Tapınaklar karşı toplum üyesini, kendi adi totem grubunun üyeliğine geçiştiren, dönüştüren, vize veren kamu kurum alanlarıydı. Tapınaklar sadece hizmetin alınma ve hizmetin birikmesi oluşma yeri değildi. Kurumları ve sosyal toplumsal dönüşmeleri üreten bir alandı.
Kadınların, erkeklerin, ürünlerin, yönetimin paylaşıldığı yerdi. Her iki ittifak üyelerine de açık olan, yasak olmayan, kaynaştıran, ittifak gruplarını birbirine yaklaştıran, ısındıran, ilişkilerin içsin ilmesini sağlayan, eylemlerin meşruiyetlik alanları idiler. İşte böylesi bir birbirini tanıma işlevi kılınışlarla kutsallıklarla kamusal dönüştürmelerin oluşumlarını ortaya çıkaran tapınaklar; giderekten de tanrıları yaratacaktır. Belki etnik totem simgelerin (putların) ilk kes panteon olarak sergilenişi; bu tapınak ittifak alanları converterinde (dönüştürücüde) ritüalize edilmesidir ki böylelikle tapınağın meşruiyetliğine makul olmaktadır. Buralarda ekmekler (insan eti) yenip, sular (insan kanı) içilirdi.
Tapınaklar ittifak toplumları yaratmanın yanında, sürekli değişen eski kutsallık düzenleşme ittifaklarının da yok edildiği, tufanların düzenlendiği alanlar da, oluyorlardı
“Tapınaklarda ekmek yendikten sonra
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta