İnsanın Sonsuzluk Çabası
Belki her şeyin değiştiği gündü benim için.
Suskunluğumun verdiği huzur.
Hayattan zevk almak için belki,
Anlatmamak gerekir belki de her şeyi.
İçinde yaşayınca insan,
Benzer gökyüzündeki bir buluta.
Hayattan zevk almak adına,
Katar bir şeyler hayatına.
Belki de bu çaba uzanmak içindir sonsuza.
Bazen insan yaslanmak ister kendinden büyük bir omza.
Bizler "baba" deriz belki o adama.
Kimileri bilmez babanın varlığını ama,
O izlerdir seni doğruya götüren hayatın boyunca.
Bazense bir melek isteriz inen gökyüzünden.
Başka ne istersin daha güzel annenden?
Sana hayatı sevdiren,
Babanın yokluğunda her şeyinden vazgeçen,
Kardeştir fikrimce asıl baba yarısı.
Odur hayatının tek parçası.
Anne babanın odur gelecekte tek hatırası.
Sonsuza ulaşır bu insanlığın çabası.
Kayıt Tarihi : 16.8.2024 12:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ailesine karşı davranışlarının değiştiğini ve onları kırdığını farkeden gencin suskunlukla kendini cezalandırması.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!