İnsanın Özüdür Aslolan Şiiri - Döndü Dülger

İNSANIN ÖZÜDÜR ASLOLAN
Hey gidi günler hey.
Su gibi akıp giden gençliğim.
Bir rüya, bir film şeriti gibi nasılda sıralanıyor.
Bunca şeyi geçirmiş olmak ta akıllara zarar.
Nasıl metanetli olabildim,
Nasıl dayanıp, hâlâ ayaktayım,
Şuurum kapanıyor.

Birde ne kedi olmuş, ne de süte değmiş misali,
Yaşattığından bi haber, arzu endam edip salınıyor.
Koca bir ömür tükenmiş gözünün önünde,
Hiç mi hiç kanına dokunmuyor.

Şuan geriye baktığımda ruhum acı çekerken,
Bunca savaştan sağ salim çıkmak,
Bu kadar da olmaz denilen çilelerle, ömrü doldurmak,
Yok yok akıl almıyor, kalbim sızım sızım sızlıyor.
Sağ salim derken, bu madalyonun görünen yüzü,
İç dünyama sakın ilişmeyin,
Orda fokur fokur gözyaşıyla dertler kaynıyor.
Surete bakmakla, özde ne yangınlar var,
Ne hayaller batık bir geminin enkazında saklı,
Çığ altında kaç Can çekişler yaşandı,
Gönül yurdunda, feryadın bile utandığı anlar var.
Velhasıl, bakmakla anlaşılmıyor,
Bir insanı tanımak, derinliğini anlamak,
Söze değil, öze inmekle başlıyor.
DÖNDÜ DÜLGER