İnsanın ömrü tezgahta dokunan kilim gibidir...
Dokuyansa biraz hayat biraz da insandır
Emeği,ipliği,deseni hayatın içindedir
Ayrı renklerde insanlar tanır,
Deseni farklı mevsimler görür,
İlmek ilmek içiçe geçmiş yollarda yürürsün
Emek verdikçe güzelleşen gülüşlerin,
Keskin hüzünlerle yüzünde kalan iplik gibi çizgilerin,
Yün sıcaklığında da dostlukların olur
Bir de pamuk beyazı sevdaların...
Hüznü,sevgiyi ve mutluluğu
Her şeyi gönül kirkitinle dokursun...
Bir ömür böyle yaşar
Ve bir hayattan böyle gelir geçersin...
Güray Gökkaya
Kayıt Tarihi : 18.12.2018 21:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!