İnsanın kurtuluşu., Şiiri - Mehmet Sani ...

Her şey bitti dediğin anda
Bir dal yeşerir, filizlenir harmanda
Hani: Düşünenler için hikmet vardı Kuran’da
Gül şuurlanır, düşünecek olursan
İnsanın kurtuluşu insanda..

Vakte ki, içi boşalır
Elde kupkuru bir küp kalır
İçini toprakla döşer doldurursun
Bir kuru çekirdek, karanlıkta
Nemlenir hayat alır..

Sen gidersin, huriye gılmana kulak asmadan
Bende ahret yolcusuyum, bir tek yeşile basmadan
Giderim bilinmez ki, kim nadan, kim şadan?
Neden sonra Mecnuna hayvanat tabi oldu
Koşup gelerek ovadan dağdan..

Kalbinde yeri olanlara, dosta
Çileye sabır ekleyen, kaş kişi var boşta?
Bırakıp gidenler, terk edenler, iki renk arasında, loşta
Dönen olmadı henüz, tahiyyattayım, postta..

Yüzüm yağmurlarda elimde erim
Muhabbet halkasında sadık, orda verim
Solumda Abdülmecit, sağımda Abdülkerim
Yol yürür Fazileti ararım, o gider ben giderim
Her mağlubiyet sonunda, eksilir bir yerim
Allah aksanını mükemmel etsin, derim..
...

15.06.2005