Yaklaşık on gündür Altınoluk'ta tatildeyim.Konuk olduğum evden sahile inip, sahilden merkeze kadar olan üç dört kilometrelik yolu her sabah erkenden yürüyorum.Bir o kadar da dönüş yolunu hesap ederseniz oldukça iyi bir mesafe sabah sporu için...Merkeze vardığımda limanın karşısındaki çay bahçesinde demli bir çay da iyi geliyor sporun arasında.Dün sabah limanın karşısında gördüğüm bir manzara beni çok etkiledi..Altmış beş yaşının üzerinde olduğunu tahmin ettiğim bir bey çınar ağacının altındaki banka oturmuş, sol elinde akıllı telefonu, sol elinin parmaklarını kullanarak birileri ile yazılı iletişim halinde.Sağ eli, evet beni etkileyen de zaten sağ eli...Sağ eli ile de bankın üzerine yayılmış bir kediyi hafif hareketlerle kaşıyormuş gibi okşuyor...Kedi kuyruğunu sağa sola sallamasına ve çıkardığı seslere bakılırsa hayatından çok memnun..Fotoğrafını çekmek istedim bu güzel manzaranın.Ama izin almadan olmazdı.izin almaya kalkışsam belki de kediciği ürkütürdüm ve manzara bozulurdu.Nasıl olsa yazarak ifade ederim diye fotoğraf çekmeyi denemedim.
Gördüğüm manzara düşündürdü beni..kendi kendime '' insanın iki eli var dedim ''.Evet insanın iki eli var! Birisi ile kendi işlerimizi görürken diğerini pekala başkalarına uzata biliriz..Dostluğumuzu, sıcaklığımızı, insanlığımızı hissettirmek üzere diğerini başkalarına uzata biliriz...Bunu lütfen unutmayın...İnsanın iki eli var..
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
