İNSANIN HASI i Şiiri - Necdet Erem

Karanlık gecelerin, sabahı beklenirken,
Hıradan doğan güneş, semada yükselirken,
Dünyadaki tüm putlar, yerlere serilirken
Coştu rahmet deryası, doğdu insanın hası.

Kız evladı gömerken, kumlara öz babalar,
Arşa çıkan feryatlar, yürekleri paralar,
İnsanlık yasa girmiş, bağlamıştı karalar,
Yırtıldı menhus perde, bitti ananın yası.

Yıkıldı gümbür gümbür, zulmün saltanatları,
Kur’an güneşi doğdu, güldü masum bahtları,
Çölden bir öksüz çıktı, güldürdü mazlumları,
Sildi kalpleri saran, tarihten gelen pası.

Dünyanın dört yanında, tükenmişti adalet,
Zulme son vermek için, gönderildi Muhammed,(sav.)
Müjde veriyor Allah, insanlık biraz sabret,
Ünvanlar son buluyor, bitti zumlun sultası.

Canlı cansız tüm varlık, yolunu gözlüyordu,
Hakka Dilbeste kullar, seni çook özlüyordu,
Hasret çeken mü-minler, türkünü söylüyordu,
Rüyalarımıza bir görün, gelsin vuslat sırası.