İnsanın Dünyası Şiiri - Yunus Akkale

Çakal ininden seyreyler çöplüğü
Öyle kükrer ki asalet yakışır
Yatağı külhana benzer küllüğü
Uyuz olurda azamet yakışır

Dilleri var benzer keskin kılıca
Sofrası açılır armut alıca
Avazı ulaşır bir uçtan uca
Bir kişi doymaz imaret yakışır

Davet verir kendisi yok sofrada
Zehiri yedirir keskin safrada
Kanatır yeniden eski yarada
Söylüyor dilleri gıybet yakışır

Bir daha olursam eline vasıl
El görgüye göre hürmeti asıl
Pişman oldum da sonunda velhasıl
Soysuza böyle keramet yakışır

Bir zerre hak kalmaz ölçülür tartı
Tam tamına ne bir eksik ne bir artı
Hem taze hem de çok eskiden kartı
Allah’ın adaleti ibret yakışır

Vur neşteri de yarası derinde
Kapanmaz yer derin, günün birinde
Sızlar durur kalbin aynı yerinde
Af etmek büyüğe elbet yakışır

Madde mana aynı farklı duygular
Özde iman varsa güzel uygular
Azda olsa cevher güzel bulgular
Nimete elbette külfet yakışır

Bir suna inerse nadan gölüne
Sağlıkta yok iken kıymet ölüne
Serap ol kaybol gurbette çölüne
Ölümden ziyade hayat yakışır

Altını kalbe göm, iman avuçta
Kapıya gelir felaket sonuçta
Bu devran böyle pahalı pabuçta
İyilik çok ise cennet yakışır

Yunus yerin söyle göster mekânı
Kötüden kurtar da ayır yakanı
Rızasın alıver daya arkanı
Kalbin ıslahı ibadet yakışır

5 Ağustos 2007 Andırın