İnsanın Dünyası Şiiri - Nevzat Güleç

Evrimler geçirerek geldi bu hale.
Bir düzen,bir pilan getirdi yaşanır hale.
Bilmiyoruz,bilmek gerek, bu hali.
Suyunu,güneşini,toprağını,bozmayın bu hali.

Yağmurun çokluğu,güneşin sıcaklığı fazla olsa.
Gülün dikeni,bülbülün sesi fazla olsa.
İnsan oğlu,bir toz,bir damla olsa.
Severek bu dünyanın dostu olsa.

Kurt ile dost,karınca ile kardeş olmalı.
Ben doydum dememeli,açları doyurmalı.
Masa, sandalye değil,ağaçları sulamalı.
Minik yüreğine dünyayı sığdırmalı.

Dünya dediğin nedirki? Ağaç gölgesi.
Bu gün varız,yarın yokuz,nedir böylesi?
İnsan oğlu insana bırakmalı mirası.
İnsan var oldukca,var olacaktır DÜNYASI.

19 Mayıs 2011 Balıkesir -Havran

(((Ahlat)))