İnsanın Boyu Şiiri - Naki Aydoğan

Pencere yukarıda, çok yukarıda pencereler.
Kapı aşağıda, çok aşağıda kapılar.
İnsanın boyu yetmez pencere ve kapılara.
Devlet yatar hapishanelerde.
Hükümet barınır.
Müdür baba gardiyan analar.

İnsanın aklı nasipse hakkı.
Düşer kalkar.
Milletin tavrı nasipse halkı.
Toplanır dağılır.

Canlıların karşılaşması canan.
Canan tutulmasın canlılar.
Kudurmasın hiçbir canlı.
Doğalına doğası mahkûm düşmesin.

İnsanların karşılaşması medeniyet.
Medeniyet tutulmasın insanlar.
Basireti bağlanmasın hiçbir insanın.
Medeniyeti uygarlığına mahkûm düşmesin.

İnsanın aklını kilitlemek
Düşüncesini fikrine eser etmek
Dışarısını duvarlar arasına ruhunu benliğine sıkıştırmak.
Hayat sinirlerini almak.

Suç ne?
İnsanın insanla suçlu karşılaşması.
Devlete ifadesiz kalması.
Kimliği devlet kesilmesi devleşmesi.
Suç yokken henüz aile birliği devlet kurulmamışken.
Yamyamdı çoğu zaman canlılar.
Bir birlerini yerdi ve ortada kalmazdı suç.
Ölüsünü gömdü ve aile birliği başladı.
Darağacı yaptı suçu ve suçluyu darağacına astı.
İlk yargı düello oldu.
Milletler arası isyan oldu ülkeler arası savaş yapıldı.

Ölenlere kapısız bir pencere mezar taşları.
Pencerelerden bakar insan.
Kapıdan girer çıkar.
Bakamazsın girip çıkmazsın.
Sağsın ama hayatın öldü sen mahkûm.
Islah ol ve yeni hayat kazan.
Çoğu derelerin üzeri kapandı bile.
Irmaklar barajlarda tele asılır.
Doğa böyleyken sen aksini düşünemezsin.
Kuduz köpek gibi kudurursun.
Kudurturlar da.
İnsan suçlu olamaz ancak mahkûmdur uygarlığına bir medeniyet.
Medeniyetini yitirme.