İnsanın Başına Geliyor Şiiri - Eyup Şahan

İnsanın Başına Geliyor

Daha çocuk yaşta çıktım gurbete,
Varıp da görmeyi diliyor gönül.
Sılayı rahimi alsam niyete,
Bunca yıldan sonra siliyor gönül.

Ayıran mezarda seven mezarda,
Aklıma geldikçe kaldım bizarda.
Feleğin çarkına düşen kızarda,
Düşünüp kadere gülüyor gönül.

Kerem gibi yandım Aslım ağladı,
Düştük ayrılığa kara bağladı.
Sonunda onulmaz derde uğradı,
Ayşe’mle beraber ölüyor gönül.

Pusu kurdu felek vuruyor bizi,
Sevda yollarında yoruyor dizi.
Unuttum desem de duruyor izi,
Çektiğim dertleri biliyor gönül.

Gezerim gurbeti dolmadı çilem,
Günlerim efkârlı yıllarım elem.
Felek suçum nedir söylesen bilsem?
Azrail peşimden geliyor gönül.

Toprak nasip oldu sevdiğim yâre,
Dünyadan usandı Eyüp biçare.
Gurbet ellerinde kaldım avare,
İnsanın başıma geliyor gönül.

Eyüp Şahan
Ankara 17.5.2012