İnsanım İnsan Şiiri - Veysel Tezcan

İNSANIM İNSAN

Balçıktan var oldum aleme daldım
Hakkın secdegahı insanım insan
Yaratanın görünen yüzü oldum
Gönüller dergahı insanım insan.

Yunus'la manadan manayı sezdim
Arı gibi çiçekten balı süzdüm
Bir leyla peşinde çöllerde gezdim
Yar peşine düşen insanım insan.

Rehber oldum kendime kitap yazdım
Mucize üstüne mucize dizdim
İyiyle kötülüğe mezar kazdım
Barışı arayan insanım insan.

Önceden sır oldum şimdi aşikar
Şu gönlüme ne desem etmiyor kar
Yoktan eyledim ben bu bedeni var
Kudretiyle dolan insanım insan.

Sahiyim gönül var ettim bedende
Bildirdim beni bana aşkla demde
Ömür verdim gezdirdim beni hemde
Hikmetiyle gezen insanım insan.