İnsanım ben Henry.
Doğumum anama sancı; yaşamım ise anadan kalma tarifsiz bir acı.
Doğar doğmaz söylemişim en hüzünlü şarkımı.
Ağlayışıma gülen insanlarla başlamışım bu işe.
Daha ilk nefesimde içimi almış derin bir endişe.
Ve daha çocuk iken dur demişim bu gidişe.
Ey hayat! Canımı yakıyorsun!
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta