İnsanım Ben Şiiri - Nimetullah Yıldız

İnsanım ben Henry.
Doğumum anama sancı; yaşamım ise anadan kalma tarifsiz bir acı.
Doğar doğmaz söylemişim en hüzünlü şarkımı.
Ağlayışıma gülen insanlarla başlamışım bu işe.
Daha ilk nefesimde içimi almış derin bir endişe.
Ve daha çocuk iken dur demişim bu gidişe.
Ey hayat! Canımı yakıyorsun!
Kendi bildiğini okuyorsun.
Ne güzel bir okuyuş ki; gözümün yaşıyla başlıyorsun.
Ne güzel bir okuyuş ki; gözümün yaşına bakmıyorsun.
İnsanım ben Henry.
Ne öncemi bilirim ne de sonramı.
Yine de hayata dair hayaller kurarım
Hayallerimde hayat kırıklığı;
Sonsuzlukta ise kırılmaz bir hayali yaşarım.