İnsanım Şiiri - Gülçin Aksekili

Güzel bir gün insana yaşıyorum dedirten
Tüm yenilmişliklerime rağmen
Varım, varım diyorum
İnsanım

Bir güneşmi içimizi aydınlatan
Yağmurun o korkulu sesimi
Korkuyorum korkuyorum çünkü
İnsanım

Bir şarkımı anılarımızı uyandıran
Hani o, insanın ddağına bir burukluk veren
Dinliyorum ağlıyorum
İnsanım

Bir kediyi eğilip sevmekmi
Yoksa ağız alışkanlığı nasılsın, iyimisin
İçten bir merhaba da yeter çünkü
İnsanım

Bir deniz kenarında yazı bulurum
Kar tanelerinden buz gibi soğudum
Sıcak bir gülüşte yeter
İnsanım

Kırdığım insanlar gelir aklıma
Sevilmeye layık olan unuttuklarım
Yenik düşmediğim sevgilerim gelir aklıma
İnsanım

Nedir insanlara dostum dedirten
Nedir mutluluğa perde indiren
Yaşamama hangi insan engel olabilirki
İnsanım

Yarınlara bıraktığımız bir şey yok aslında
Sadece yaşlar, aklar, kırışıklıklar
Oysa günün en bulunmaz anları bunlar
İnsanım

Tüm bunlara rağmen, ağlıyorum
Kırıyor, belki kırılıyorum
İçimden haykırmak geliyor
İnsanım