İnsanım Şiiri - Recep Altunkaynak

İNSANIM
Gözümden dindirdim akan gözyaşı
Kalbimden çıkarıp attım tüm taşı
Yüreğime sardım dostu kardaşı
Bende bir insanım vicdan var bende

Gurbetin elinden kurtardım canı
Bıraktım şöhreti bıraktım şanı
Sarıp sarmaladım cana cananı
Bende bir insanım vicdan var bende

Sürme çektim melül bakan gözlere
Aldırış etmedim yokuş düzlere
Çakılıp kalmadım olduğum yere
Bende bir insanım vicdan var bende

Düşenin eline elimi verdim
Uyandım uykudan kendime geldim
Özgürlük yoluna ömrümü serdim
Bende bir insanım vicdan var bende

Boş muhabbete olmadım meze
Yaşadım hayatı hep eze eze
Geldim durmadan geldim ben göze
Bende bir insanım vicdan var bende

Ağladım her gece kendi halime
Dokundum usulden gönül telime
Kahrettim anlımda olan kirime
Bende bir insanım vicdan var bende

Dallarım kırıldı çamura battım
Boş bir hayale ömrümü sattım
Durmadan gönülü içten kanattım
Bende bir insanım vicdan var bende

Recep altunkaynak