İnsanım! Şiiri - Hasan Ahmet

Ara sıra derinlere dalarım,
Bulanık sularda avlanırım.
Açlığımı, susuzluğumu gidermek için,
Elimden geleni yaparım.

Karardır benim kararım.
Bükmem, eğilmem, şaşarım, şaşırırım.
Azimle, özgüvenle, sabırla, inançla,
Engelleri aşarım, bu benim başarım.

Kendimi ezdirmem, hakkımı ararım,
Haksızın yüzüne yapıştırırım.
Bulamadığımda da,
Yakasına yapışırım.

Var benim de zaaflarım,
Gerçekleşmemiş arzularım,
Herkeste olduğu gibi,
Yeter ki kimseye olmasın bir zararım.

Frenlerim sizleri ihtiraslarım,
Sizin yüzünüzden batarım.
Uzadıkça uzar,
Yanarım, yakarım.

Karışırım, karıştırırım,
Ayrıştırırım, kaynaştırırım.
Öncelikle başkalarıyla değil,
Kendimle yarışırım.

Savaşırım, savaştırırım,
Barışırım, barıştırırım.
Sevmem boş durmayı,
Kafa yorarım, araştırırım.

Kendimi aşmaya çalışırım,
Sık sık etrafıma danışırım.
Güvenirim dostlarıma,
Ara sıra yanılırım, yanıltırım.

Kırılırım, Kırarım,
Kırılan parçaları yapıştırırım.
Yakışır mı, yakışmaz mı,
Ben kendime yakıştırırım.

Beğendiklerimi saklarım,
Beğenmediklerimi zarflarım,
Üzerine pulunu yapıştırıp,
Bir yerlere postalarım.

Gülerim, ağlarım,
Bunlar benim duygularım.
Yalnız yaşanmaz ki,
İnsanlarımla bahtiyarım.

İnsanım, yazarım,
Var eksilerim, artılarım.
Ölene kadar pazarlık,
Az da olsa dokunur yararım.