İnsanım Şiiri - Veysel Karahan

Belaya Susamış Bedenim ve Yalnızlığına üşümüş titrek yüreğim,
Hayatın dönüm noktasında bir zerreyim artık,
Yağmur altında tek ıslanmayanım
Dinlediğin Şarkılarda yarım kalmış notayım
Bir öfkeyim benliğinde sessizliğimde ağlayanım
Ezilmiş bir halkın yarasında kanayanım
İkiyüzlü dostlarda Kin taşıyanım
Paraya tapanlara İsyankarım
Bedeni yanan aşka su Damlasıyım
Terkedilenlerin Çaresiz Aynasıyım
Unutulmuş anıların gözyaşlarıyım
Savaş çocuklarının Ahuzarıyım
Göğsünde sütü kurumuş Annelerin Sofrasıyım
Mazlumu hor görenin Düşmanıyım!
Kürt Değilim,Türk Değilim,Alevi,çerkez değilimm...
Anadolunun sır topraklarında yalın ayak kalmış İnsanım
İnsanım benn İnsanım! !