İnsani zafiyet ne kadar acı zerk eden andı…

Kızma
Baktığın aynaya
İçine düştüğün
Girdabın farkında değilken

Bir
Heves uğruna
Kimseyi dinlemezken
Saatlerini aynanın
Karşısında geçirirken

Hiç
Anlamıyordun
Siz beni anlamıyorsunuz
Diyerek kapıyı çarpıp
Çıkıyordun, bizzat istiyordun

Sabaha
Kadar mesajlar
Edepsiz davranışlar
Kimseyi dikkate almayışlar

Senin
Vahim durumundu
Ne kadar gözlerine baksan
Ve sessizce
Anlatmaya çalışsam

O kadar
Kararlıydın ki anlatılmaz
Sanki yıllara sari ukdelerini
Yaşamak için çırpınıyordun

O anı ve
Geçen zamanı kurtuluş
Bir olarak görmeye çalışman
Ne kadar manidar ve acıydı

Çaresizlik
Bize kalmış vakitti
Sabrettik, nihayetini bekledik
Bir müddet sonra sakinleşmiştin

Sualler
İçinde nefeslenen nefestin
Sukut halinde
Seni dinliyordum
Ve sonra
Hislerine yenilmiştin

Sinirlerin
Boşaldı, ağlamak haktı
Fakat geçen lekesi
Söyle ne olacaktı
Derin bir iç sısızı
Duymaya başladın

Sığınmak
Vaktine adanmak
İçin aktın
Artık kimseyle
Konuşmaz olurken
Kendinle hesaplaşman
Halini viran ederken
İnsani zafiyet ne kadar
Acı zerk eden hataydı