Gurur insanı harap eder
Ölüm ne,gurur önde gider
Gururunu yenemeyenler
Bilinmeyen hayata gider
Geri dönmez ona çığırtkanlık yeter
İblis azazil iken iblis oldu
Gururu onu isyana zorladı
Kıyamete denk isyanda kaldı
Bu ne kötü naletlenmeydi
Kendini aşamayan insan
İblise denk gayret ve çaban
Sonu nereye varacak bu hezeyan
Dön artık bu isyandan
Firavun gururundan firavunlaştı
Firavunlaşmaya ne gerek vardı
Hakkın model olarak kullandığını
Bilmek insan olana yeterde artardı
Avare gönül gururla ayağa kalktı mı
Sonu ne olacağını bilmeden yola çıktı mı
Yapılanların cezasını çekmek hak değil mi
Doğruyu yaratan bilmesi gerekmez mi
Etrafı sarmış yükseliyor gurur
Doğru tek onun düşündüğü, benlik ve gurur
Hayatta önce kendi doğruları bekler durur
Benlik ve gururdan vazgeçenler gerçeği bulur
12022007.2200 Ahmet Özcankaya
Kayıt Tarihi : 12.2.2007 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!