İnsanı Sevmem Şiiri - Fahri Bulut

İNSANI SEVMEM
Mazlumlara zulüm yaparken görsem,
Sırtımı dönüp de kaçarak gitmem.
Zulüm kardan onca küfür de yersem,
Zalimden korkup da yağcılık etmem.

Çocuklar aç, çıplak anne ağlarsa,
Feryatları yürek, ciğer dağlarsa,
Gözlerinden kanlı yaşlar çağlarsa,
Gözümü kapatıp bana ne demem.

Açlıktan dilenen bir fakir görsem,
Zehir, zıkkım olsun yalınız yersem,
Kınayınız yoksul doyurdum dersem,
Gözümü kapatıp bana ne demem.

Açları doyuran insan severim,
Allah senden razı olsun dilerim,
Bana işi düşse koşar, yelerim,
Sırtımı dönüp de koşarak gitmem.

Suçsuz olan aydın hapse atılsa,
Ailesi mağdur sahipsiz kalsa,
Yardım edin diye kapımı çalsa,
Kapımı kapatıp evime girmem.

Kula kulluk yapan insan olamaz,
Toplum onu kınar huzur bulamaz,
Bu sözlerim sana ey ahmak aymaz,
Suçlarım, kınarım asla hoş görmem.

Rızazade, yazık dönek bu halde,
Suçlayıp, küfretme korkup de gel de,
Hırsızı, haksızı, zalimi bil de,
Zalim, hırsızlardan bana ne demem.
Zulme boyun eğen insanı sevmem.
21.05.2023
Fahri Bulut Rızazade. İzmir günleri…