İnsani ilişkiler
Bizim zamanımızda bire bir ilişkiler daha yakın ve samimi oluyordu. Belki insanlar bu kadar kurnaz değillerdi, bel ki de bu kadar fesatlık bilinmiyordu.
Delikanlılığımın ilk yılları, kızların ilgimi çektiği yıllar gayet rahat, dedikodudan uzak yakan top, kör ebe, kovalamaca gibi yakın teması olan oyunları oynayabiliyorduk. Ailelerimiz ayıplamazdı, toplum ayıplamazdı. Bizler de enerjimizi ve duygusal olarak stresimizi atardık. Daha medeniydik.
Şimdikiler bakın; gençlerin elinde cep telefonu başını kaldırmıyor mesaj yazmaktan, bilgisayarda saatlerce msn karşısında. Bacak kadar çocukların sevgilileri var. Neden? Çocuklar gençliğini yaşayamıyor. Erkeklerle kızlar delikanlılık çağlarını yaşamıyor, yaşayamıyor. Sonradan zaten kendisi mecburen açılıyor diğer cinse. Bizim eski halimiz kadar ilerde sayılmazlar.
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
