İNSANI GARİBAN KENDİ GARİP DÜNYA
Garip dünya! Bir zevk almadım senden
Feleğin var beni rahat kılmıyor
Gelip gidiyorum yüzüm gülmeden
Beşerin var Başerli’den çıkıyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Şiirinde basarı dileklerimle.
Aslan gibi oluyor zayıfa karşı!
Dengi gelince de fino oluyor!
Ağlar! Timsah gibi döker gözyaşı
Bukalemunlardan hep ders alıyor
Ne kadar güzel bir tanım...İnsana dair güzel bir gözlem ve dillendirme. Kutlarım şair...Kaleminiz daim olsun....
Dünya bir han..bir gün gelen bir gün gidecek..fakat hayatın nasıl şekilleniyorsa demekki yaşantın ona göre..Dünyanın nimetlerinden faydalanıyorsan garibanlıklan lgin yok..velhasıl,ömründe istediğin gibi yaşayamıyorsan anlaki garibansın..Yani Kör dünyaya nasıl bakarsa dünyada köre öyle bakar misali..üstadım 10 puanla tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta