Ve bir nehir kollarını açmış gidiyorsa
uzak bir bilinmezliğe önünü görmeden
Ve durgunlaşıp sonra çağıldıyorsa
Ve Bazen kirlenip bazen temizleniyorsa
O artik insandır...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta