İnsandık Şiiri - Ömer Yıldız 5

Fıtratım doğmadan evveldi
Leylak kokularıyla doğduğumda
Sevinen cümle alem
Nerdeden bilecekti
Gök kubbeyi tutupta böbürlenip yürümek
Buğdayı ufak ufak eleyip un yapmak

Ya dünyaya payanda olmak
Veya dişlini çarkını kırıp
Yerle bir olmak
Taş kalpli alçaklık zirvesinde
Merhametsiz hissiz olup
İblisle oynarken beddu almak
Bunuları yapıp bir canavara dönüşmek

Ayak altına alınan gönülü
Köprüleri atıp birleştirmek
En azından kalpleri birleştirip
İnsanı mutlu etmek değilmi

Tarihin derinliklerinde unutulmadım
Asayla yarılan denizin
Derinliklerindeydim
Sapıklığa düşen lut kavminden
Taşa dönüşen
H.z Muhammet mustafaya pusu kuran
Etten kemikten insandım

Bir ademdim arafatta şahlanıp
Havvayla buluşan
Kabenin beytullahın siyah örtüsüne sarılıp
Ezan okuyan insana
Hacer anamızın suya koşmasını
İbrahimin bıçağı
İsmail için körermesi
Bu yaşananlar İnsanlığaydı

Yada insan bir taş elmas olmalımıydı
Kralın başında dura bilmekmiydi
Zirvede kalabilmek için
İnsan insanı öldürmekmiydi
Veya musallaya bir taş olup
Ölüye taht kurmakmıydı
Veya bir toz olup bulaşmak
Rabbimin kudretiyle sağa sola savrulmak
Toprakta fidan olup boy vermek
Yararlı olmaktı İnsana
Zalim insan olmaktansa.