İnsandan Şeytan Şiiri - Sadıkhan Arslan

Sardı çevremizi, adım adım her yeri
Görüneni görünmeyeni, hep insandan şeytan
Yaptırdı bize olmayacak tüm işleri
İçimize işledi, tâ yüreğe, insandan şeytan

Adam sanıyordum tüm herkesi
Adamlıktan nasibi olmayan her kimseyi
Yetti artık fani dünyanın işleri
Sağımız, solumuz hep insandan şeytan

İnanıyorlar bilmedikleri her bir şeye
Yetmiyor, yaymaya çalışıyorlar millete
Kandırıyorlar oyunlarla, inandırıyor herkese
Herkesi yanlışa götürüyor, insandan şeytan

Bitmiyor, gitmiyor, kurumuyor soyları
Göz göre göre söylüyorlar yalanları
Anlayamadık ama var bir sancıları
Geçmedi mi karın ağrın, insandan şeytan

Şeytanın şeytan olduğu belli, ya bunlar
Dost görünümlü hepsi, bize düşmanlar
Bütün herkes gün gelecek elbet anlar
Sorarlar o zaman, kim bu insandan şeytan

Tek başına dolaşamaz, cesareti yoktur
Sütü bozuk, damarında ki kanın suçu yoktur
Bunlar iyilerden her daim daha çoktur
Ama göremezsin, nerededir, insandan şeytan