İnsandan Oğluna Şiiri - Oktay Yüksel

Oğlum,
Ölüler, öldürenler ve ödüllendirilenler
Savaşlar, kanlar, tanrılar ve tanrılanamayanlar varken
Ve son kez sarılamayanlar varken hayatın boynuna
Ben mecburen sana yazıyorum oğlum.

Çıkamıyorum dışarıya, Yalnız başımayım
Çünkü ölüm tutar beni görmeye dayanamam yalnız başıma.
Ölümün ucuz bir orospu olduğu topraklarda
Spartaküs olamamışsan, olamamışsan Pir Sultan
İçerde boğulsan ne olur, dışarıda ölüme tutulsan ne.

Neden sana yazdığımı bilmeden yazıyorum
Ama sanırım sığınabileceğim tek mağara
Bu kanı durduracak tek tampon sensin
Ve bu hıçkırıklara yoldaş olacak tek omuz senin.

Sana yazıyorum oğlum,
Dört duvarın içinden yazıyorum,
Binlerce gözyaşının içinden.
Ajitasyonların, acımtıraksiyonların üstünden yazıyorum
Ve en gerçek yalanı söylüyorum sana
İnanmamaktan daha garip olan
İnandıklarının nedenini bilmemektir.
Güzel bir dünyayı miras bırakamasam da
Oğlum sana tek mirasım
İnandıklarımın nedenini her zaman bilmemdir.

Çık oğlum dışarıya benimle birlikte
Kahvelerde tükenirken,
Çalışırken günde on beş saat
Tanrılara inat çık,
Şükretmeden, dilenmeden, yalvarmadan çık
Beysiz, Şahsız, Padişahsız bir tek gün için çık.
Milyonlara karışmasın bizim sesimiz
En baskın, en isimsiz feryat bizim gırtlağımızda yırtılsın
Şeyh Bedreddin gibi, Deli Dumrul gibi çık
Bir destan yazalım ince memedi kıskandıran
Ve bir tek gün için oğlum, sadece bir tek gün
Düşlediğimiz hayatı yaşayalım diye çık.
Gözlerinden öperim atan; İnsan! !