İnsandan İnsana Gider

İnsandan İnsana Gider

Sonsuza dek bitmez bir yol
İnsandan insana gider
Her insan bir kâinattır
Çözersen ihsana gider

Bütün dünya benim yarım
Can içinde canda varım
Güneş doğar ben doğarım
Zamandan zamana gider

Yer durdukça göğe bakar
Var sen ondan mânâ çıkar
Gönülden ırmaklar akar
Ummandan ummana gider

Derman dertle yan yanadır
Toprak ebedi anadır
Gece görene aynadır
Esrarında mânâ gider

Gir damlaya yüz içinde
Gölgesi var köz içinde
İhtişamı göz içinde
Cihandan cihana gider

İHLASÎ’yim Arz’a girdim
Şekil aldım tarza girdim
Geldim geri farza girdim
Can dolanır cana gider