İnsanda vefâ varsa, o hep tâze bahardır
Her ânı huzûr demli, gülen yüzlü nehârdır
Sevmekte sevilmekte, gönül köprüsü vardır
Her ânı huzur demli, gülen yüzlü nehârdır
Mef’ûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
fezayı bağlayarak yorgun kanatlarına
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Devamını Oku
bir güvercin uçurup kıtalar arasından
çağırdın beni
geçerek birer birer sürgün kanyonlarını
derbeder koşup geldim ışıldayan tahtına
yarım koyup bir bardak kurşun rengi çayımı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta