Kimi davul çalar oynar.
Kimi yalnızdır.
Kimi oturmuş bir köşede ağlar.
Kiminin masasında,yıllanmış şarap,
et,meze,havyar.
Kiminin açlıktan nefesi kokar.
Ah insancıklar,insancıklar.
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



Nerden gelir,nereye gideriz.
Kimi sorar kendine,kimi bunu sormaz.
Elimizde kalın urgan,
Buyana,buyana hep ölüm çekeriz.
Kimi oturur düşünür,kimi aldırmaz.
Geldiğimiz aynı,gideceğimiz aynı hep biriz.
Sonu toprak insancıklar.
Şiirin sonu can alıcı olmuş tebrikler.
İnsanlık halini çok güzel özetlemişsiniz. Tebrikler güzeldi.
Sevgi ve saygılarımla Tam puan gönderiyorum şiirine.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta