İnsan var, insancıklar, insansılar var!
Sınırı bir kere aşan için sınır mı var?
Sesini çıkarmayanı korkak, görmezden geleni aptal, güven duyanı çantada keklik olarak görürler
Oysa bu tür insanlar biz istediğimiz kadar bize yakın, göz yumduğumuz kadar dürüst, sessizlik bozulana kadar insanlar
aşkımız bir gün uçup giderse aramızdan sevgilim
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Devamını Oku
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Ve insanlar,
"Başkalarının üzerinden yükselmeye çalıştıkça",
Alçaldılar!
Bencillikleri şiştikçe,
Nefislerine yenildikçe
İnsanlıktan çıktılar!
Maalesef.....,,
Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta