İnsancıklar Şiiri - Bülent Albayrak

Tebessümün, gözyaşına dönüştüğü günlerden, bir gündü.
Kandırılmış çocuğun, hayal kırıklığından farksızdı durumum.
Ayrıca saçlarımdaki aklar çoğalmaya başlamıştı.
Umurumda değildi, avuçlarımda kalan tutam tutam saçlar.
Ne yağan karı, nede kartopu oynayan çocukları izlemek keyifliydi
Yediğim yemeğin tuzsuz olmasıda,
Soğuk olmasıda mühim değildi.
Yukarıdaki gibiydi yaşam,
Oysa su bekleyen çiçekler,
Ve görünce etrafımı saran kedi yavruları,
Hatta bir ümitle gelen kargalar,
Bir ayağı yanıma gelen, bir ayağı geri giden köpeğin,
İkilemi çokmu anlamsızdı?
Hayvanlarda, çiçeklerde farkındaydı, üşengeç olmadığımın
Onlar dahi hissetmişti canımın sıkkın olduğunu.
Lakin durumu henüz kavrayamamıştı.
Bazı insancıklar.