İnsancıklar Şiiri - Özden Şanlıtürk

Bezgin, vurgun, sahtekar,
Gönül dostu can kardeş,
Hain, sinsi, dolapçı,
Ey gülümseyen kalleş.

Çorba kafalı, lapacı,
Çanakçı, ukala, marizci,
Gamsız, karışmaz sütlüye,
Geldin dünyaya ne diye?

İçten gönüle akan,
Karşılıksız hep veren,
Derinliğe sade inen,
Güneş gibi bakan da var.

Selleri arkasında,
Göz süzmeleri olan,
Ellerinde gizli hançer,
Kalleş kokan da var.

Temizdir akdır bir takımı,
Dibinde çiçek yatan,
Dupduru ırmak gibi,
Tabi olanı da var.

Biri sekizle çarpıp,
Sonradan onsekiz yapan,
El oğuşturan, yalayan,
Gizli sırtlanlar da var.

Yaşanası gökkubede,
Mümkün değilse düzeltmek,
Bir ikisini seçmeli
Gerisini terketmeli.